نصرت اله صفاییان در کتاب “اکولوژی و محیط زیست خودمونی” آنچنان فریبکارانه به بحث های زیست محیطی پرداخته است که دست آخر، خود عنوان کتاب خود را تیتر بالا قرار داده است.
در بخشی از کتاب از قول دانشمند سرشناس میلر، آورده است که قانون حفظ ماده و قوانین اول و دوم انرژی، رمز فهمیدن بحران های زیست محیطی و راه های مبارزه است. گفته است اساس راه نجات، کاهش استفاده از هر چیز و به هر طریق ممکن، حفظ ماده و انرژی است.
تفسیر مطلب فوق اینست که تا می توانیم لباس کمتر بخریم و آنچه که داریم را بیشتر و بیشتر حفظ و نگهداری کنیم و حتی خودمان را، یعنی بیشتر مواظب سلامتی خود باشیم تا کمتر برای مداوا به پزشک مراجعه کنیم چون رفتن به پزشک یعنی مصرف ماده و انرژی. حتی میگوید کمتر و کمتر از وسایل حمل و نقل و در کل از هر وسیله ای استفاده کنیم. بهترین راه تلنبار یا حفظ انرژی را هم کاشتن درخت و حفظ جنگلها و حتی برگرداندن آنها به وضعیت گذشته می داند. یعنی می فرماید خانه ها را از پای جنگلها برچینیم و آواره شویم. شاید اگر راحت تر بود، می گفت باید برویم و بمیریم؛ هرچند که غیر مستقیم هم اشاره کرده است که جمعیت آدمیزاد باید کاهش یابد.
اما این قسمت که می گوید آنتروپی یا بی نظمی در محیط زیست باید محدود شود تا کیفیت زندگی محفوظ بماند یعنی چه؟ اگر کسی مفهومش را می شناسد به ما هم بگوید تا درک بهتری یابیم تا گول بخوریم یا نخوریم.
