کارخانه چای

می‌گوید چای خشکی که بی‌درنگ بعد از افزودن به آب، رنگ پس می‌دهد طبیعی نیست. وسواس دارد تا میهمانان را شیرفهم کند.
در کارخانه از مرحله تحویل تا تبدیل آن به چای سبز و سفید می‌گوید. تاکنون چندین بار مسافر برده‌ایم. هر بار با روی خوش پذیرا شده است. با خونسردی به پرسش‌ها پاسخ می‌دهد. وقت می‌گذارد. عاشق کارش است.
در کارخانه جذابترین قسمت، یکی جداسازی ذرات ریز از چای است. از طریق استوانه‌هایی است که روی بافته‌ای نمدی چرخش دارند الکتریسیته ساکن ایجاد می‌شود و ذرات از چای جدا می‌شوند. دیگری کارگرانی که کار می‌کنند. مرا یاد کار و بار گذشته خود می‌اندازد. سخت است در شرکتی خصوصی به کارکنان دستمزد داد. حقوقشان را به موقع پرداخت.
در پایان بازدید، آزمایش جالبی می‌کند. لیوان آب سردی روی میز است. دسته قاشق را در محلولی فرو می‌برد. به نظر چیزی به قاشق نیست. قاشق را وارد لیوان می‌کند. ناگهان رنگ آلبالویی زیبایی پدیدار می‌شود.
می‌گوید بو کنید. می‌بوییم. بویی ندارد. دسته قاشق را در محلولی دیگر فرو می‌کند. باز به نظر چیزی به قاشق نیست. در لیوان فرو می‌برد. عطرش وسوسه انگیز است. به هر چای که خوش عطر باشد شک کنید. اینها اگر سرطانزا نباشند به مرور دستگاه عصبی را مختل می‌کنند.
چای طبیعی در آب سرد رنگ پس نمی‌دهد. بعد از 15 دقیقه دم کردن در آب جوش رنگ می‌دهد. با چای واجارگاه از همه پذیرایی می‌کند. می‌گوید از اینجا که رفتید شما خود کارشناس چای هستید. به دوستان بگویید تا فرق بین چای ایرانی و خارجی را بفهمند.