تیرماه سینزه سال 1393

پنجشنبه اول آبان ماه 93 گیله بوم میزبان میهمانانی بود از دور و نزدیک برای تیرماه سینزه. دختری نابالغ از چاه یا رودخانه محل، در تنگی مسی آب می­آورد. به پشت نگاه نمی­کند. حرف نمی­زند.
پشت در که می­رسد امیری خوان شروع به خواندن یک دو بیتی می­کند. دخترک وارد می­شود. هرکس چیزی مثل انگشتر، سکه و کلید داخل ظرف می­اندازد و نیتی ساز می­کند. گذشتگان سوزن نیز می­انداختند. می­گفتند آب را از اهریمن پاک می­کند.
دو بیتی دیگری و اینبار، دخترک دست در ظرف می­گرداند. چیزی بیرون می­کشد و به میهمانان نشان می­دهد. مطابق با مفهوم دو بیتی، شخصی که شی مال اوست به فال خود پی می­برد.
مراسم ادامه می­یابد همراه با کمانچه نوازی و تنبک. روزگار قدیم این آیین برای پاسداشت آب، برای احترام و ارزشی که آب داشت برگزار می­شد.
تیرماه سینزه در تقویم دیلمی یا گیلانی برابر با دوازدهم یا سیزدهم آبان ماه خورشیدی است. اکنون سال 1588 گیلانی است. نخستین ماه دیلمی مقارن با نیمه مرداد ماه خورشیدی است. کوه نشینان یا همان گالشی­ها برای بزرگداشت آن آتش می افروختند که به آن نوروز بل یا شعله نوروزی می­گویند. نیمه مرداد همزمان با آغاز برداشت برنج است.
جور اتاق گیله بوم پشت تا پشت میهمان نشسته است و پذیرایی می­شوند. هدایایی به پاس قدردانی از نوازندگان و خوانندگان تقدیم ­شود.
استاد نواییان میهمان ویژه گیله بوم بود. همو که پیشنهاد اجرایش را داده بود و همو که این آیین را ثبت ملی کرد. با حضور آقایان جمشیدی، رمضانی، عشقی و البته قاسم آبادی­های سختکوش و گرامی، ارزش آب را گرامی داشتیم.
پس از چند ماه بی­ بارانی، باران­ بارید. رودخانه­ ها و جویبارها پر شد. سماموس برف بارید. چهره سپیدش را گشود. با امید باران برای ایران، سیاه ابران را منتظریم.