حتما شنیده اید مکانهای دیدنی مثل باداب سورت، گاهی از ازدحام گردشگران خراب و آلوده شده اند.
یا گاهی برخی روستاها به شدت با آمدن گردشگران مخالفت می کنند.
یا مناطقی ییلاقی و جنگلی به قدری مسافر انبوه روانه شده است که آلوده شده اند و محیط زیست و درختان آسیب جدی داشته اند.
موارد بسیاری می توان یافت. از ازدحام در موزه ها، بناهای تاریخی و لشکرکشی به کوهستان و قله ها.
در اینستاگرام مطلبی می‌خواندیم از کسی که خود را تورلیدر منتخب و طراز یک استانی معرفی کرده بود و عکسی در امتداد دره ای بکر گذاشته بود که جمعیتی انبوه یا بهتر بگوییم زنجیره ای انسانی را نشان می‌داد!!
در صنعت گردشگری، مفهومی داریم به نام ظرفیت تحمل Tourism carrying capacity
که این روزها دانستن و اجرایش از نفس کشیدن واجب تر است. سقف حضور گردشگر در منطقه یا ناحیه گردشگری باید مشخص باشد تا آسیبی به فرهنگ، بناهای تاریخی و محیط زیست وارد نشود.
اینبار اگر به منطقه ای سفر کردیم و جامعه محیطی، محیط زیست، یا کیفیت نگهداری بناهای تاریخی را متاثر و واداده گردشگری انبوه دیدیم، به خود و دوستانمان بگوییم آنجا، بن بست گردشگری است.
