غذای اصلی چرخ ریسک ها، حشره است بارها دیده ایم حشره ای را از میان برگ درختان یا روی ساق و کنار تنه برچیده و میخورد.
حشره ها، گاهی آفتی برای درختانند. ما ناآگاهانه، سم پاشی میکنیم و حشره ها را مسموم می کنیم. این حشره های مسموم را پرندگان می خورند و آنها هم بد حال می شوند و گاهی، می میرند.
در گیله بوم، چرخ ریسک ها فراوانند. ما درختانمان را سم نمی زنیم. در همین مدت کوتاه، شمار پرندگان بیشتر شده است.
در طبیعت، گاهی چند حشره، غذای حشره ای دگر است. عنکبوتها انواع پروانه ها، مگس ها و زنبورها را میخورند. باغی که عنکبوت ندارد، مرده است.
هرچه تنوع گیاهی، درختی و جانوری بیشتر باشد، به همان نسبت، خاک حاصلخیزتر است. البته نباید فراموش کنیم که گیاهان و درختان غیر بومی نکاریم؛ یا حیوان غیر بومی نداشته باشیم و اساسا مرغی یا جانوری را به بند و قفس نکنیم.
تنوع گیاه، باعث تنوع حشره ها می شود. پرندگان متنوعی هم جذب درختان می شوند و این حشره ها را میخورند. چیزی که پرندگان دفع می کنند، بهترین کود برای درختان و بته هاست.
در یک چرخه چنینی، طبیعت کار خود را کامل بلد است. هیچگاه کسی جنگل را سم نزده است اما هزاره ها است جنگل باقیست و باقی خواهد ماند اگر در آن خانه نکنیم؛ دخالت نکنیم. تجربه اش کنیم و از این چرخه، لذت ببریم.
