سالها پیش دوستی می گفت همه را باید تشویق کرد تا روزی یک عدد زباله از روی زمین بردارند.
دوست همکاری دیگر می گفت برای آنکه کشتی سازی را رونق دهید باید شوق رفتن به دریا را در مردم زنده کنیم.
حالا، این یار مهربان، کتاب خوب هم می گوید درخت بکاریم.
در هر سه جمله بالا، چیزی، نامحسوس و پنهان است.
آنکه درخت میکارد، کمتر درختی را ریشه کن خواهد کرد.
آنکه مزه دریانوردی را چشید، کشتی سازان را پشتیبان خواهد بود.
آنکه روزی یک عدد زباله برداشت، زباله ای نخواهد ریخت.
چرا درخت میکاریم ؟
اکسیژن ما را فراهم میکنند تا خوب نفس بکشیم.
آسمانمان را پاک می کنند تا سالم بمانیم.
سایه می اندازند تا دچار سرطان پوستی نشویم و خنک شویم.
حال ما و بیمارانمان را خوش می کنند.
گرد و خاک و سر و صدا را می گیرند.
پرندگان را آشیانه اند.
بی آشیانشان نکنیم، بی خانمان می شویم.
