سیاگالش، نگهبان جنگل گیلان و مازندران است و آنکه شکار می کند و حیوانات جنگل را آسیب می رساند، با سیاگالش طرف است. این جمله را بارها از گالش های منطقه شنیده ایم. گالش ها، نیمه کوچرو هستند و چوپانی می کنند. چوپان گاو، گاوگالش، چوپان گوسفند، گوسند گالش و چوپان بز، بزگالش نام دارد.
مقام بالاتر از گالش، سرگالش است که چندین گالش زیر دست وی یا با وی همکاری می کنند و اینها همه گویا فرمانبر سیاگالش هستند.
اما بشنوید از فرهنگی مشابه در جنگلهای برزیل. در جنگلهای برزیل، پرنده ای شب رو وجود دارد که از خانواده پوتو potoo است. این پرنده، صدای حزین و گیرایی دارد و بومی های جنگلی، این صدا را به کوروپیرا Cuirupira نسبت می دهند. کوروپیرا شخصیتی افسانه ای در فرهنگ بومیان برزیل است؛ تیراندازی قهار که چهره ای پسرانه، موهایی پرپشت و پاهایی رو به عقب دارد. او، شکارچیان و هرکسی را که درختان زنده جنگل را ببرد، شکار می کند.
