دیو

“اوستا، بارها منطقه گیلان را “ورن” نامیده است و در فرگرد اول وندیداد، گیلان محل تولد فریدون است. در منابع آریایی از جمله اوستا ساکنان شمال ایران “دیو” نامیده شده‌اند. دلیل آنها شاید مقاومت جانانه این قوم در برابر هجوم و مهاجرت آنان باشد. جالب آنکه در باور هند و اروپایی، دیو یا دَئو از خدایان به شمار می‌رفت. در گیلان، روستاهای دیورود و دیوشل از ترکیب همین واژه ساخته شده است و واژه دیوان به معنی وزارتخانه نیز دال بر  مقام و منزلت مکان است.

احتمالا با گسترش آیین زرتشتی و اعتقاد آنان به وجود دو خدای خیر و شر یعنی اهورا و اهریمن، آریاییان اقوام ناشناخته و مخالف خویش را به گروه دوم منسوب می‌کردند. پیرنیا می‌گوید آریایی‌ها مردم بومی را دیو یا تور می‌نامیدند.”

{به نقل از کتاب: تمدن مارلیک-بهروز همرنگ}