کریستیان برومبرژه نیز در کتاب مسکن و معماری در جامعه روستایی گیلان می نویسد:در گیلان عنصر باز بر عنصر بسته رجحان دارد. بنابراین نمای خانه ها را میتوان از بیرون دید بر عکس ایران مرکزی. این الگو هم به معماری و آداب سکونت شکل میدهد و هم به مناسبات بین افراد و نحوه لباس پوشیدن. بنابراین خود خانه و شکل بندی و آرایش آن موضع و مقام مهمی پیدا میکند که برخلاف ایران مرکزی است که در آن از خانه ها چیزی جز دیوارها و بیرون زدگی آنها مثل طاق و بالاخانه دیده نمیشود. وجود باغ و درختهای زیاد در محوطه که جلوه یک جنگل خانگی را دارد و نیز قرار گرفتن خود خانه در نزدیکی مزارع از قطعیت مرزبندیها و از تفکیک دقیق فضای محوطه میکاهد در حالیکه جدایی فضای خانگی از فضای طبیعی و کشتزار در فلات ایران بسیار مشخص و بارز است. خانه گیلانی در تداوم و پیوستگی بین طبیعت و فرهنگ است.
