کاربرد مصالح و دانش بومی و نیز تجهیزات سنتی و بومی از استانداردهای یک اقامتگاه بومگردی یا اکولوژ است. مدیریت و بازیافت زباله ها نیز معیاری است.
تفکیک از مبدا گامی نخستین و مهم در چرخه بازیافت است. تصور کنید بطری پلاستیکی، آغشته با چربی و پوست مرغی باشد که برای تهیه ناهار از بازار خریده‌ایم. جدا کردن این دو از هم زمان بر است. وقتی انبوه آشغال‌ها را در سطح منطقه در نظر بگیریم، سختی کار بیشتر به چشم می‌خورد.
در گیله بوم ضایعات خیس به‌خوبی دفن می‌شوند. بطری های پلاستیکی و فلزی بعد از تفکیک در گونی بسته‌بندی می‌شوند و فروخته می‌شوند. این بطری‌ها حجم زیادی اشغال می‌کنند و وزن کمی دارند. برای اشغال فضای کمتر، بطری‌ها را مچاله می‌کنیم و سپس در آنها را محکم می‌ببندیم. اینگونه احتمال ورود آب گل آلود یا ضایعات دیگر به درون آنها کمتر است.
بطری‌های شیشه‌ای خریداری نمی‌شوند و بازیافت آن در اینجا ممکن نیست. بنابراین سعی می‌کنیم تا آنجا که ممکن است چیزی را نخریم که بسته‌بندی یا نگهداری آن در ظروف شیشه‌ای است. در گیله بوم ساخت میز سماور، زیر سماوری، برخی تابلوها و لوسترها از مواد بازیافتی است. مسافری می‌گفت اندیشه برای ساخت چیزی کاربردی و هنری از دور ریزها، انگیزه هدفمند اقامتگاه های بومگردی است.
