اقامتگاه های بومگردی در سراسر جهان تلاش می کنند تا زباله ای تولید نکنند. پیشگیری از ورود مواد بازیافت ناپذیر به محوطه اقامتگاه های بومگردی اصل اول است. دیگر اینکه تمام مواد مصرفی باید قابلیت بازیافت و استفاده مجدد داشته باشند.
در ژاپن و باور مردم اصطلاحی وجود دارد به نام موت-تای-نای MOTTAINAI. مفهومی که به کمک آن می توان مردم ژاپن و صنعتش را تعریف کرد. همه چیز موهبتی است از طرف خالق، باید شکرگزار آن باشیم و بیهوده تلف نکنیم. تلف کردن هر چیزی، جرم است.
در گیله بوم، درصد بازیافت ضایعات خشک را به 70 درصد رسانده ایم و تمام ضایعات خیس، بازیافت شده و تبدیل به کود کرمی یا ورمی کمپوست می شوند.
در حال حاضر نیز هیچ چاره ای جز پیشگیری از ورود زباله های بازیافت ناپذیر نداریم. از تمام میهمانان ارجمند و آژانس های مسافرتی خواهشمندیم حتی الامکان ظروف پلاستیکی یکبار مصرف و کیسه های پلاستیکی استفاده نکنند و از آنجا که تنها یک کارخانه ذوب شیشه در رشت وجود دارد، نوشیدنی های بسته بندی شده در بطری های شیشه ای را ….، افعال منفی زیاد شد. با طبیعت، مهربان باشیم.
در اینجا به چند نمونه از بازیافت زباله خشک در گیله بوم اشاره می کنیم:
1-از بطری های خالی برای درز گیری و صداگیری در کنج شیروانی ها، استفاده کردیم.
میتوانیم لابلای آنها کیسه های پلاستیکی بگذاریم تا فشرده تر شوند. برای داشتن نمای بهتر، با پارچه های باطله یا شانه تخم مرغ یا کاهگل، نمای دیداری را اندود کنید.
2-بطری های دوغ را با ظرفی فلزی جایگزین کردیم. هر ظرف ۴ لیتری معادل دو بطری پلاستیکی است. در نظر بگیرید که آخر هفته های تعطیل و شلوغ گیله بوم، حداکثر 10 بطری دوغ مصرف می شود و این داستان یک هفته آن است! معمول است که شیر را نیز درون کیسه پلاستیکی می ریزند. برای شیر هم ظرفی در نظر می گیریم.
3-مشمع های پلاستیکی رشته رشته می شوند و در ترکیب با کاه و گل برای عایق کردن دیوارها استفاده می شوند.
نمونه های دیگری از بازیافت زباله خشک:
