از گیله بوم که خارج شویم به سمت کوه یا جور {به معنی بالا. جور دشت یا جواهر دشت یعنی دشت بالادست} نخستین گیاهی که جلب توجه می کند گیاه لال دئونه یا شوند است. پلوم (پلهم) هم گفته می شود. دارای خوشه ای مثل انگور است که بعد دانه های قرمزی می دهد. محمود پاینده لنگرودی در کتاب آیین ها و باورداشتهای گیل و دیلم نوشته است برای درمان کچلی مناسب است. به باور مردم اگر بلبل آنرا بخورد لال می شود. منهم می گویم برای گریم و آرایش حرف ندارد. دانه ها رنگ خون دارد. حتی بعد از خشک شدن به راحتی با آب پاک می شود. ساقه گوشتی و پرآبی دارد. تابستان و خزان میوه دارد.
در امتداد جاده شنی، گیاهی دیگر فراوان به چشم می خورد. نوعی سرخس که محلی ها به آن کولر می گویند. در گرمای تابستان برای سقف طویله ها استفاده می کنند. وزش باد، خنکی را در لابلای برگها و ساقه ها ایجاد می کند. ساقه ای راسته و پیراسته بی هیچ زائده دارد. رویش آن به شکل حلزونی است. یعنی برگ ها در آغاز به شکل حلزون جمع شده اند. باز می شوند و ساقه بلند و بلندتر می شود. رویش اینها را در فیلمبردای دیده اید. فیلم هایی که دور تند دارند و تغییرات آب و هوا و رشد گیاهان را سریع نشان می دهند. ما برگهای زیبای این گیاه را برای آرایش گلدان استفاده می کنیم.
