گیلان خانه های قدیمی زیبایی داشت که حاصل فکر گیله مردان و زنان برای داشتن سرپناهی ایمن و محکم، به ویژه در برابر رطوبت و باد و باران بود. سقف خانه ها پوششی از دسته های گالی داشت و شیب تندی داشت تا قطره های باران سریعتر به پایین بروند. سقفها قسمتهایی از دیوارها را نیز محافظت می کردند تا باران به دیوارها برخورد نکند.
سالیانی است که کاهگل، چوب و گالی جای خود را به حلبی و ایزوگام داده اند. ایزوگام را به صورت عمودی به دیوارها نصب می کنند. حلب های قرمز رنگی و سربی رنگی جای سفالها و گالی ها را گرفته است. ایرانیت به وفور برای سقف ها استفاده می شود.
ذهن هنر یاب و آشنا با معماری بومی و البته هرکسی که اهل سلیقه است اینگونه تبدیل ناگهانی را نمی پسندد. معماری بومی وقتی تبدیل به سیمان و چیز درهمی از قیر و ایرانیت می شود دیگر زیبا نیست.
شما چه راهکاری پیشنهاد می کنید؟
