مزرعه‌ای بود در یک کیلومتری گیله‌بوم که سابق چای کاشته بودند. آقا مهدی همسایه ما می‌گفت صاحبش برای اینکه محیط مزرعه را پرچین کند آمده بود و بامبوهایی کاشته بود. بعد از چند سال این بامبوها همه مزرعه را پر کرده بودند. دیگر کمتر نشانی از چای بود.
تهدیدی که برای ما فرصت بود. رفتیم با قیچی باغبانی و اره. با وجودیکه اجازه گرفته بودیم اما شرایط ایمن و احتیاط را در نظر گرفتیم. بامبوها را می‌بریدیم، دسته می‌کردیم تا به گیله‌بوم برسانیم.
از این بامبوها چه ها که نساختیم. پرچین روی دیوار، لوستر، جا کفشی، میل پرده و چراغ خواب.
