باران که زیاد می بارد، پرچین باغ چای پر از آب می شود. آب از دالان باغ به جویبار میرود، در زمین همسایه چرخ میخورد و بعد دریا می شود.
پارسال با صمد خاک بستر جویبار را برای کاشت شمشادهای حاشیه دیوار مصرف کردیم. امسال جویبار دوباره پر شده است. لای نرمی کف آن نشسته است.
گلچین گیلانی در شعر باران، حباب و پهنه آبی که با برخورد دانه های باران در سطح آب و بستر جنگل پدیدار می شود را به دریای جوشان شبیه کرده است. دریایی که می جوشد، حبابها بر پهنه آن می ترکند و جنگل وارونه می شود.
جنگل از باد گریزان چرخ ها می زد چو دریا
توی این دریای جوشان جنگل وارونه پیدا
پایان باران است. زاغ سفید کرم ها را از سطح خاک می خورد. یاد آزمایش فرهاد میافتم.
