باهوشند و می‌دانند چگونه از امکانات روستایی و شهری بهره‌مند شوند؛ همانند این نوع که روی دودکش دیوار آقا هوشنگ، همسایه گیله بوم لمیده است.
پیش از اواخر دوره ساسانیان در متون ادبی فارسی از این حیوان نامی نیست. در اسطوره شناسی زرتشتی گفته می شود گربه یا گوربگ را روح شیطانی آفریده است.
اماپیشتر از این شناخته شده بود، چرا که پارتیان، گربه ایرانی موبلند را صادر می کردند. گفته می‌شود کمبوجیه بود که نژادی را از مصر آورد که سپس به صورت گربه خزدار ایرانی درآمد.
در افغانستان به آن، ‘پشک’ می‌گویند. حدود ۶۰۰ میلیون گربه در سراسر دنیا پراکنده‌اند و تقریباً هر جایی که انسان‌ها زندگی می‌کنند، هستند.
نسل اغلب این حیوان به گربه دشتی آفریقایی می‌رسد که حدود ده هزار سال پیش در خاورمیانه زندگی در کنار انسان‌ها را برگزیدند تا از گزند دشمنان خود همچون کفتارها و گربه‌های بزرگ‌تر در امان باشند.
معمولاً بین دو نیم تا هفت کیلوگرم وزن دارند. در شب بیشتر زندگی می کنند تا روز. علت برق زدن چشمشان در شب وجود پوششی به نام پرده درخشان در چشم آن‌ها است که به دید بهتر آن‌ها در نور کم کمک می‌کند.
تعداد بیشتر مهره‌ها در کمر و سینه در مقایسه با انسان، باعث انعطاف‌پذیری و تحرک بیشتر این حیوان می‌شود.
از مهره‌های انتهایی دم برای حفظ تعادل در حرکات سریع استفاده می‌کند. استخوان‌های چنبر (ترقوه) گربه جابجا می‌شود و لذا می‌تواند از هر مجرایی که سرش از آن بگذرد، عبور کند.
منبع: دانشنامه ایرانیکا
