هر چه گونه های درختان و جانوران کمتر و کمتر می شوند، سلامتی انسان هم کاهش می یابد. در چرخه زندگی، هرگونه، نقشی دارد و هیچ گونه ای بی دلیل و بی فایده نیست. این چرخه هر کدام بخشی از نظام پالایش و پاکیزگی طبیعت را بر عهده دارند. از آن حلزون و لیسه هایی که برگها را میخورند تا آن گرازی که زمین را شخم میزند، ریشه و غذای خود را جستجو می کند و با این شخم زدن، بذر درختان را زیر خاک میکند و حاصلخیزی زمین را افزایش میدهد.
تالابی را در نظر بگیرید که آبزیان و نی و گیاهان پهن برگی با ریشه های افشان دارد. این ریشه ها، مامور پاکسازی و پالایش آب هستند. وقتی مرداب یا تالابی را خشک می کنیم، توان پاکسازی زمین کاهش می یابد. نگهداری شرایط موجود و ثابت نگهداشتن جمعیت انسانی به عنوان گونه ای که تاکنون در نابودی زندگی روی زمین، از همه گونه ها فعالتر بوده است، نخستین گام برای سلامتی زمین است.
