هنوز خانواده ها این رسم را اجرا میکنند، در گیله بوم؛ ما هم.
وقتی میهمانان خداحافظی می کنند، پشت سر آنها کاسه ای آب می ریزیم به نشانه سلامت بودن سفر. سفر زندگی.
اما بشنویم از فلسفه این رسم:
هرمزان، از آخرین فرماندهان ساسانیان در برابر هجوم اعراب در خوزستان؛ نواحی رامهرمز، شوشتر و اهواز دفاع جانانه ای کرد اما سرانجام دستگیر شد و به نزد عمر آوردندش.
استاد محمد محمدی در کتاب «فرهنگ ایرانی پیش از اسلام» می نویسد:
عمر از گردنکشی و پایداری هرمزان در جنگ با اعراب سخت خشمگین بود و خواست تا او را به قتل رساند.
هرمزان چون از قصد عمر آگاه شد، آب خواست.همینکه آب آوردند از خوردن سرباز زد. سبب پرسیدند گفت می ترسم هنگام آشامیدن مرا بکشند. عمر، او را امان داد و عهد کرد مادامیکه آب را نیاشامیده است به قتلش نرساند.
هرمزان آب را به زمین ریخت و گفت بنابراین در امان هستم. عمر از این عمل هرمزان بیشتر خشمناک شد و خواست تا به گفته خود وقعی ننهد. کسانی از یاران پیامبر که در آن مجلس بودند وی را از اینکار که خلاف عهدش بود بازداشتند.
تا عمر زنده بود، هرمزان هم زنده بود.
