کتابی به دستمان رسید با نام هبوط، از خانم بهارناز کریمخانی دوست خوب گیله بوم. رمانی درباره ریشه های فلسفی بحران محیط زیست. متن رسایی که دانیال قارونی دارد و نوشته ارزشمند دنیل کویین ما را به وادی گفتگوهای ظریفی می کشاند که می ایستیم و دوباره می پنداریم در چه مسیری هستیم.
گوریل، در گفتگویی می گوید انسانها اسیر تمدنی شده اند که کم و بیش وادارشان می کند تا برای ادامه زندگی، جهان را نابود کنند. سخنی عمیق که رد و سایه آنرا در پیشروترین دولتها و کشورها می بینیم.
گوریل ادامه میدهد:
چند سال پیش، بسیاری از جوانان این کشور برای فرار از «اسارت» تلاش سازمان نیافته و ساده لوحانه ای کردند و در نهایت شکست خوردند؛ چون نمی توانستند میله های قفس را پیدا کنند. اگر چیزی که تو را در بند نگه داشته پیدا نکنی، نیت رها شدن هم بعد از مدتی منجر به بیهودگی و سردرگمی خواهد شد.
