یک گونه سفر این است که به کشوری بروی و با آدرسی که از مسافران می گیری، یعنی مسافرانی که در فرودگاه، شهر یا نخستین اقامتگاه می بینی، سفرت را برنامه ریزی کنی. درست مثل کاری که مهمانان دانمارکی ما کردند. خب البته حواشی کار هم جالب خواهد بود. نتیجه سفر به، اقامتگاه میمند کرمان، اقامتگاه نار تی تی یزد و سرانجام به گیله بوم انجامیده است. طی گفتگو با این مهمانان، تجربه های آنان را با شما می گوییم باشد که کمی راهگشا باشد:
هرگز طمع نکنید مبلغی بیشتر از عرف منطقه برای راهنمایی، حمل و نقل و غیره کسب کنید. اگر اقامتگاه باشید، راهنما باشید یا هر عاملی دیگر در چرخه گردشگری. همانگونه که آدرس مسافران دیگر، مهمانان را راهی منطقه یا اقامتگاه شما می کند، به همان ترتیب و بیشتر از آنرا از دست خواهید داد اگر درست رفتار نکنید. تجربه این دوستان از کسانی که به عنوان لیدر، خود را به اینان معرفی کرده بودند، جالب نبود و البته ما گفتیم که بهتر است از چند منبع، قیمت بخواهید و سپس تصمیم بگیرید.
بعد از دو روز اقامت در گیله بوم، این مهمانان دوباره به میمند برگشتند. تجربه بودن میان مردم منطقه، آداب و رسوم سنتی آنان و گله های گوسفندان و شکل سنتی روستا آنقدر جذاب بود که از تجربه کردن ماسوله و قلعه کلیبر گذشتند و به کرمان بازگشتند. تجربه ای که اگر غفلت کنیم، سراب مدرن نشینی و گرفتاریهای شهر نشینی، ممکن است نابودش کند.
و حالا یک پرسش اساسی: گردشگر خارجی که بهترین هتل ها و شهرنشینی ها و جاذبه های مدرن را داشته، در کشور ما بیشتر دنبال چیست؟؟ هتل؟ شهر بازی؟ ترافیک تهران یا …..شما قسمت خالی را پر کنید.
درود بر دکتر طالقانی که همیشه می گفت روستاها را هتل نکنید.
