نگاه کنید در گذشته یا هم اکنون، اگر چیزی باقی مانده باشد درختان بومی منطقه چه بوده است. درخت بومی از آنجا که میلیونها سال با آب و هوا و خاک منطقه سازگاری داشته است، برای کاشت برترین است.
شکل درخت را بنگریم تا آینده مزاحم کابل و دیوار و سقف خانه و غیره نباشد. درخت سرو چون شکل هرمی دارد، مناسب است اما خاک را اسیدی می کند. پس اگر سرو می کاریم فقط سرو بکاریم.
حریم درختکاری مهمترین است. کمترین شعاع به مرکز نقطه کاشت، دو متر است. اگرنه، درخت نکارید و به درختچه بسنده کنید.
صنوبر، بلندی خواه و و ریشه مهاجم دارد. در مناطق مسکونی،کنار دیوار یا در خیابان پیشنهاد نمی شود.
انار نسبت به چنار یا اقاقیا بهتر است. آب کمتری لازم دارد.
کمینه پهنای هفتاد سانتیمتر و همین عمق برای گودبرداری، اندازه ماست.
می توانید پیش از کاشت، کف گودی را یک لایه شاخه های کوچک و برگ خشک شده، سپس یک لایه زباله خیس و یک لایه خاک بریزید و سپس درخت را بکارید.
پس از کاشت، دور درخت را پاکوب کنید تا خاک کمی فشرده شود. سپس روی خاک را با بیل یا تیشه، شیار کنید تا آب بهتر فرو نشیند.
از درختان منطقه خود بگویید و آشنایمان کنید.
