میش سره دشت جایی است که اگر میخواهید صد سال عقب برگردید و جلگه شرق گیلان را در آن موقع ببینید پیشنهاد می کنیم دست به کار شوید. از گیله بوم راه بیفتید و در جاده اصلی روستا، خیابان شهید حجت علی پور را ادامه دهید تا به خیابان بهارستان برسید. این خیابان را ادامه دهید تا پس از 15 دقیقه به می سره دشت برسید.
میش سره دشت یعنی چراگاه میش، مملو از کونوس یا ازگیل است و در اواخر فصل پاییز و زمستان می توانید ازگیل بخورید. مواظب تیغ ها باشید. بهتر است دستکش بپوشید. میش سره دشت را به سمت جنوب ادامه دهید و در امتداد جاده شنی به باغ های پرتقال وسیعی برسید. بوی بهار نارنج در اردیبهشت ماه، صحنه میوه چینی و بارگیری میوه ها در زمستان با خودروهای باری صد سال پیش و دست آخر دیدن چشم انداز دریا، پرنده نگری و سقوط و صعود ابرها در دامنه گیشار از جاذبه های این منطقه است.
میش سره دشت را در جاده شنی کمی به سمت جنوب ادامه دهید تا به کوچه باغی سمت راست جاده برسید. کوچه باغ را به سمت غرب ادامه دهید تا بعد از بیست دقیقه به جاده سیالات برسید. این جاده شنی را پایین بیایید تا به دو راهی چاله سرا و سپس به کوچه ابریشم 1 و گیله بوم برسید.
رفت و برگشت به میش سره دشت از گیله بوم و یکساعت تفرج در آن حدود چهار ساعت طول می کشد.
میش سره دشت همه فصل ها خوب است.
جاذبه های مسیر: باغچه های گل و گیاه، چشم انداز گیشارکوه، باغ های پرتقال، جنگل کونوس
کروکی روستاگردی میش سره دشت:
برنامه های پیاده روی مشابه:روستا گردی ایسل کو
