از همان آغاز دانستیم کرم‌های قرمز در خاک گیله بوم فراوانند. این کرمها خیلی چیزها می‌خورند. چیزی که می‌آفرینند مانند عسلی که از زنبور عسل به‌دست آید ارزشمند است. مانند کود گاوی، دانه های علوفه ندارد بنابراین کشاورزان و باغداران درگیر وجین علفهای هرز نمی شوند.
زباله‌های خیس مثل ته مانده سبزی، پوست سیب زمینی و میوه‌‌ها، کاغذ و دستمال کاغذی، کارتن و برگ درخت، غذای مناسبی برای این کرمها است. بهترین بازدهی این کرمها در دمای بین 16 تا 22 درجه است.
گودال‌هایی در حیاط پشت خانه کنده‌ایم. زباله‌های خیس را می‌ریزیم و یک لایه خاک هم روی آن. مقداری پوست برنج یا کاه به طوریکه سطح زباله ها را بپوشاند و البته ماسه دریا. پوست برنج برای حفظ رطوبت و ماسه برای هضم بهتر زباله ها در سیستم گوارش کرمها لازم است. کرمها در مدت شش ماه کود خوبی می‌دهند.
کود را پای درختان می‌ریزیم.
کمپوست به رنگ سیاه کمرنگ و گاهی طوسی پررنگ است.
