چرا؟ چون:
-کاهش غذا، تلاش گوشتخواران و دامنه فعالیتشان را برای یافتن طعمه، بیشتر می کند. پس امکان دیدنشان بیشتر است.
-ضعیف شدن پوشش گیاهی و عریانی درختان، دامنه دید را بهتر می کند.
-زمستان فصل جفت یابی و جفت گیری شکارچیانی چون پلنگ است که با نعره خود شکوه خاصی به طبیعت می دهند.
-برف، چهره طبیعت را یکرنگ کرده است پس گوشتخوران نمایان ترند.
-با کاهش سطح دسترسی به طعمه، پرواز دسته جمعی عقابها و کرکس ها زینت بخش آسمان می شود. صحنه های شکار و جدال این پرندگان، جذاب و دیدنی است.
اما:
-با کمترین حضور در طبیعت، بیشترین بهره را ببریم.
-حریم حیات وحش را رعایت کنیم. فاصله خود را با زیستگاه های جانوران حفظ کنیم.
-اگر تجربه ما برای چنین سفرهایی اندک است یا تجربه ای نداریم به ویژه در زمستان، به تنهایی به تماشای حیوانات نرویم. همراهی با تیمی کاربلد و حرفه ای نه تنها شرایطی ایمن را مهیا می کند بلکه دانش و به تبع آن امکان دیدن و لذت بردن از طبیعت و وحوش آنرا دوچندان می کند.
گیله بوم در نزدیکی منطقه محافظت شده سرولات قرار دارد. گوشتخوارانی چون پلنگ، شغال و روباه و حیواناتی چون گراز، خرس، سنجاب و تشی و پرندگانی چون جغد، سینه سرخ، توکا، شانه به سر، سهره و چرخ ریسک را اگر خوش شانس باشید می توانید ببینید.
توضیح: منطقه محافظت شده محدوده‌ای از منابع طبیعی چون جنگل، مرتع، و غیره است که برای حفظ و تکثیر جانوران و رستنی‌هایش تحت حفاظت قرار دارد و در آن قطع درختان و تخریب و شکار بدون مجوز ممنوع است.
منابع: فصلنامه گیلگمش، شماره 3، زمستان 95، ص155/دانشنامه آزاد ویکی پدیا
